Սառա Մըքոնզա․ «Հատակի Կին» շարքից․ արգելված պոեզիա

Սառա Մըքոնզա (1957 Սվազիլենդ, Հարավային Աֆրիկա)

2003թ գրող, լրագրող, մարդու իրավունքների պաշտպան, դասախոս Սառա Մըքոնզան ստիպված էր լքել իր երկիրը Մսվատի III-րդ  թագավորի ճնշման ներքո՝ մեղադրվելով ավանդույթները ծաղրելու և հայրենադավության մեջ, մինչ ինքը՝ Սառան, մերկացնելով ճշմարտությունը՝ պատմել է, որ իրական պատճառը եղել է հենց իր գրարվեստը, որտեղ համարձակորեն ներկայացված են իր երկրում ապրող կանանց հանդեպ տիրող բռնություններն ու անարդարությունները։

*
Դու քանի՞ լեզվով ես անարգվել, Կին,
ու քանի՞ լեզու չի հերիքել՝
խոստովանելու գերաստվածությունդ․․․

*
Տղամարդիկ
քարտեզագրում են
իրենց պարտությունները
մաշկին կանանց,
որ հող են,
կանայք չեն ներում
պաշարումը հայրենիքի
տղամարդկանց,
ում համար սերը
լոկ աշխարհագրություն է․․․

*
Իմ քաղաքում միոտանի կանայք
վախենում են կարեկցել
անթև կանանց,
որովհետև 
հավասարությունը 
սկսվում է խղճից։

*
Սևամորթ կանանց բերանը
ձկներով լի լիճ է,
ուր անտարբերության թույնից
ինքնասպան են լինում
նույնիսկ ջրիմուռները․․․

*
Զարմանալի է․
երկրագունդն ի զորու է 
իր բոլոր պտույտներում
տեղավորել 
միլիարդավոր 
տղամարդկանց
նվնվոցները,
բամբասանքը, 
դաժանությունը,
վախկոտությունը,
բայց ծանրանում է
նույնիսկ ամենաքար կնոջ
անզգույշ արցունքից․
ես ծնվել եմ, 
որ դու
քորելով
պարապությունդ՝
հավերժ հավատաս 
այն ահնեթեթ լեգենդին,
թե արարվել եմ կողիցդ,
որովհետև 
այդպես
ավելի հեշտ է
խաբել Աստծուն,
որովհետև
այդպես
ավելի դյուրին է
հաշտվել
մարմնիդ,
որ չունի արգանդ․․․

*
Ոչ մի թագավոր 
չի ներում 
կնոջը,
ով 
համարձակվում է
սիրել
զինվորին,
որ նա չէ։

*
Տխրությունս
կկարդան
իբրև հրովարտակ․
այստեղ՝ այս երկրում,
նույնիսկ գարունը
չի գալիս, մինչև
չեն հրամայում
մերկացնել կանանց
ու բաժանել սիրտը՝
իբրև ողորմություն․․․

Թարգմանությունը՝  Մարգարետ Ասլանյանի