Մերուժան

Ես հասկացա, որ քո աչքերում
Աղմկող գետը շտապում է միանալ
Ծովին. ես նույնպես գնում եմ
Դեպի ծովը, դրա համար էլ
Ուզում եմ նետվել աչքերիդ մեջ,
Բայց վախենում եմ մերկանալ:

Դու սիրում ես ինձ, երբ ես մերկ եմ,
Հոգիս ազատված է հին հագուստներից,
Հնամաշ երդումներից:

Դու հավատում ես ինձ
Միայն երկուշաբթի առավոտյան`
Աղոթքի ժամերին,
Երբ եկեղեցին հավաքվում է
Լռության մեջ...

Իսկ լռությունը
Խիստ հոգևոր ծես է արտահայտում
Իմ երկյուղածությամբ ամփոփված
Մենության խորանում:

Երկուշաբթին մեղավոր
Շաբաթվա սկիզբն է:
Այդ օրը հանդիպելով քեզ`
Ես գործեցի իմ առաջին մեղքը...