Մարգարետ Ասլանյան (1990 Երևան)
Ես կլինեմ այնքան հեռու,
որքան քո` ինձ չմեկնած ձեռքը:
Քո քաղաքին ամեն օր կիջնի
հիշողության կարմիր անձրևը
և մարդիկ կմոռանան հեքիաթն արևի:
Լուսաբացին դու կթարթես
կոպերիդ ծանրացած անքնությունը,
գիշերը` կերազես լռությունը Սենայի:
Երկիրը կշարունակի պտտվել
իր մենության շուրջ,
կարոտը կդառնա առանցքն օրերիդ:
Քո կամքին կհպատակվեն աստվածները,
ես` չեմ սպանի իմ մեջ մարդուն`
աչքերով ճակատագիր:
Դու մի օր կփորփրես սիրտդ`
ուսապարկ,
և կգտնես քեզ հեռավոր ժայռին`
թախիծներում փլված,
ես` կկտրեմ մազերս:
Ամեն բան կդառնա հավերժ աղմուկ`
ամենածանր գինը`
ինձ ուրիշին զիջած լռության:
Ես կլինեմ այնքան հեռու,
որքան քո` ինձ չմեկնած ձեռքը:
Քո քաղաքին ամեն օր կիջնի
հիշողության կարմիր անձրևը
և մարդիկ կմոռանան հեքիաթն արևի:
Լուսաբացին դու կթարթես
կոպերիդ ծանրացած անքնությունը,
գիշերը` կերազես լռությունը Սենայի:
Երկիրը կշարունակի պտտվել
իր մենության շուրջ,
կարոտը կդառնա առանցքն օրերիդ:
Քո կամքին կհպատակվեն աստվածները,
ես` չեմ սպանի իմ մեջ մարդուն`
աչքերով ճակատագիր:
Դու մի օր կփորփրես սիրտդ`
ուսապարկ,
և կգտնես քեզ հեռավոր ժայռին`
թախիծներում փլված,
ես` կկտրեմ մազերս:
Ամեն բան կդառնա հավերժ աղմուկ`
ամենածանր գինը`
ինձ ուրիշին զիջած լռության:
Комментариев нет:
Отправить комментарий