Ասիա Ջեբար
( 1936-2015 )
Ամեն առավոտ
Ես փնտրում եմ քեզ
Երկու քայլ այն կողմ մեր տանից`
Մեռյալների մեջ,
Ամեն գիշեր
Մթությունը
Ավելի ու ավելի է այլանդակում
մարմինները -
Երկու քայլ այն կողմ մեր տանից`
Թփերում դափնու:
Ինձ ասում են`
Թե ժանդարմները տարել են մարդուն`
Նա այլևս չկա:
Ամեն առավոտ ես փնտրում եմ քեզ
Դիերի մեջ:
Ես փնտրում եմ: Ես մենակ եմ
առավոտներում:
Ինձ հետ լռում է արյունող վերքով
Այգը բազմադեմ
Ու բոսորաշիթ,
Եվ համրությունը լոկ լռությունն
է
Քո հեռացումի` անհայտ, անժամկետ:
Ես փնտրում եմ` հուսալով գտնել քեզ
Անըմբռնելի ինչ-որ առավոտ,
Ես հավատում եմ` կհանդիպեմ քեզ
Մացառուտներում դափնու:
Ինձ ասում են`
Եթե մարդու կենդանի արյունը
Տրոփում է սրտում ընկերների,
Որոնց նա գուցե չի էլ ճանաչել`
Այդպիսի մարդը երբեք չի մեռնի:
Ամեն առավոտ
Ես փնտրում եմ քեզ
Դիերի մեջ,
Ամեն առավոտ
Մեռյալները նայում են ինձ
Լայնաբաց աչքով,
Ամեն մի աչքը իբրև մի արև,
Որ տրորված է, թաղված է հողում:
Ես փնտրում եմ քեզ,
Ես քեզ ուզում եմ ցույց տալ
Այն, ինչ ցանել ենք
Դաշտում մեր վաղվա:
Ես քեզ սպասում եմ, քեզ կճանաչեմ
Մացառուտներում դափնու:
Եվ ես ասում եմ`
Թող շուտ այրվի հուսահատությունը:
Կյանքը, տաք երկինքը, հովիտը
տառապանքների -
Ամեն բան տեղավորվել է իմ մեջ:
Քո պտղաբեր արյունը
Ներծծել է դաշտը գալիքի:
Ամեն առավոտ
Երկու քայլ այն կողմ մեր տանից
Ես փնտրում եմ քեզ դիերի մեջ:
***
Ինձ կմնա մայրամուտը բոլոր անցած փոթորիկներից հետո:
Կչորանան մորմոքների մացառուտները,
Արևը միշտ կախաղանված կլինի երկնքին,
Մարդիկ, ովքեր ցերեկը գիշերեցին իմ սև
մաշկին`
Կարտասվեն վերջին աշունը փեշին սպիտակ
ծովահարսների,
Ես` կմնամ գաղտնի երգը, վերջին սերը
բորբ մայրամուտի,
Որովհետև ես Աստծո զայրույթից ծնված
կինն եմ`
հրկիզված երկնքից երկիր ընկած մոխրի
մի փոշեհատիկը,
Ամենասև բիծը անհնարինորեն սպիտակ
խղճին
Ձանձրալիորեն հնարավոր աշխարհի:
Թարգմանությունը` Մարգարետ Ասլանյանի
Комментариев нет:
Отправить комментарий