Քեյթա Ֆոդեբա

Քեյթա Ֆոդեբա

Երկնքի սրտում մխրճված զնդան

Եվ հիշողության սևասքեմ ամպեր`

Ահա այսպես է մեռնում 

Իմ հոգին, Հիլդա':

Քամին բերում է բույրը վարդերի

Հեռավոր ափից հայրական իմ տան,

Ես ճգնավոր եմ իմ կարոտներում,

Կյանքը ուռկան է, Հիլդա':

Աճյունս պահիր փոքրիկ սափորում,

Մոխիրն իմ սրտի թող չճանաչի

Հողն օտարների, հողը անանցյալ,

Ի վերջո ես պատմություն եմ, Հիլդա':

Այն գիշեր, երբ սև գնացքը 

Քեզ տարավ ինձնից`

Ես թափուր կայարան եմ, Հիլդա'.

Դատարկությունս վիրավոր գազան է:

Թարգմանությունը՝ Մարգարետ Ասլանյանի