Հրաչյա Սարուխան (1947-2016)
Աստծո առավոտ
Աստծո առավոտ
ՓԵՏՐՎԱՐ
Իրիկնանում է։ Երկնի ծառերից
հատ-հատ թափվում են պտուղները ձյան։
Իզուր է արդեն… Դռները գոցի՚ր։
Սիրելիներդ անդարձ հեռացան։
հատ-հատ թափվում են պտուղները ձյան։
Իզուր է արդեն… Դռները գոցի՚ր։
Սիրելիներդ անդարձ հեռացան։
Ահա՛ օրերիդ տուփը խունացած.
Պադ պատկերներին համբույր տուր անձայն.
Բա՛ց թող հուշերիդ աղավնիներին՝
Թ՛ող կտցահարեն պտուղները ձյան։
Պադ պատկերներին համբույր տուր անձայն.
Բա՛ց թող հուշերիդ աղավնիներին՝
Թ՛ող կտցահարեն պտուղները ձյան։
***
ԿՐԿՆՎՈՂ ՏՈՂԵՐ
Ձյունը վհատ էր, քամին՝ անուրախ,
Երբ ամաչեցի տխուր ծնկներից,—
Եվ այդ ապրումը այնքա՜ն էր թիրախ,
Որ խոցոտվելով խոցոտում էր ինձ։
Երբ ամաչեցի տխուր ծնկներից,—
Եվ այդ ապրումը այնքա՜ն էր թիրախ,
Որ խոցոտվելով խոցոտում էր ինձ։
Կքել էր պատին պաղ սրճարանի.
Կին էր՝ նայում էր մանկանն իր քնած…
Քամին քսմսվեց, որ ձյուներ տանի
Ու ախտահարի տողը կրկնված,—
Կին էր՝ նայում էր մանկանն իր քնած…
Քամին քսմսվեց, որ ձյուներ տանի
Ու ախտահարի տողը կրկնված,—
Զի մեր ձեռքերն իսկ
Մեզ ձեռ են առնում,
Զի սրբոց կարգում
համար չունենք մենք,
Զի մանկահայաց երբ ետ ենք դառնում,
Տխուր ծնկներից ամաչում ենք մենք։
Մեզ ձեռ են առնում,
Զի սրբոց կարգում
համար չունենք մենք,
Զի մանկահայաց երբ ետ ենք դառնում,
Տխուր ծնկներից ամաչում ենք մենք։
***
ՀԱՅԱՍՏԱՆ
Դու իմ հետադարձ հասցեն ես միակ
Եվ իմ եզակի ճակատագիրը,
Իմ բաց երգերը, իմ վերքերը փակ,
Իմ հիշատակաց միակ Երկիրը…
Եվ իմ եզակի ճակատագիրը,
Իմ բաց երգերը, իմ վերքերը փակ,
Իմ հիշատակաց միակ Երկիրը…
Անկրկնակոշիկ Համապատմության
Սայթաքումները մեզ աղավաղել
Եվ թաց երգերս փակ վերքերիս մեջ
Սատանայաբար փորձել են թաղել։
Սայթաքումները մեզ աղավաղել
Եվ թաց երգերս փակ վերքերիս մեջ
Սատանայաբար փորձել են թաղել։
Որպեսզի դառնամ թափառող ծրար՝
Չունենամ նույնիսկ հետադարձ հասցե,
Բայց մենք վերստին փարվել ենք իրար
Ու հուսաբանել՝ Տեր մի արասցե…
Չունենամ նույնիսկ հետադարձ հասցե,
Բայց մենք վերստին փարվել ենք իրար
Ու հուսաբանել՝ Տեր մի արասցե…
Դու իմ հետադարձ հասցեն ես միակ,
Իմ անկրկնելի ճակատագիրը,
Իմ բաց երգերը, իմ վերքերը փակ,
Իմ հիշատակաց միակ Երկիրը:
Իմ անկրկնելի ճակատագիրը,
Իմ բաց երգերը, իմ վերքերը փակ,
Իմ հիշատակաց միակ Երկիրը:
***
ԳԻՐ՝ ԳՐՎԱԾ խԱՂԱՂՈԻԹՅԱՆ ՁԵՌՔՈՎ
Անիմաստ է՝
Թուղթն այս արցունքոտել.
Բարձրախոսնե՛ր,
Մաքրե՛ք ձեր կոկորդը,
Եվ թող երգը հոսի արցունքի տեղ
(Երգը, որ թողեցին գնդացրի շուրթին),
Ու պատերազմն արդեն կխլանա։
Շիրմաքարե՛ր,
Երգե՛ք խաղաղությամբ անահ։
Հիրոսիմա,
Նայի՛ր արեգակին,
Տե՛ս, առաջվա նման կարմիր է նա
Սև պատերի վրա Բուխենվալդի։
Անմահությո՛ւն,
Կանգնի՛ր ձիգ հասակով,
Շիրիմներ կան անհայտ, արձանացի՛ր,
Եվ թող չսևանան էլ երբևէ,
Մայրե՛ր,
Պսակները ձեր ձյունածիր…
Անիմաստ է՝
Թուղթն այս արցունքոտել.
Բարձրախոսնե՛ր,
Մաքրե՜ք ձեր կոկորդը,
Եվ թող ե՜րգը հոսի արցունքի տեղ։
Թուղթն այս արցունքոտել.
Բարձրախոսնե՛ր,
Մաքրե՛ք ձեր կոկորդը,
Եվ թող երգը հոսի արցունքի տեղ
(Երգը, որ թողեցին գնդացրի շուրթին),
Ու պատերազմն արդեն կխլանա։
Շիրմաքարե՛ր,
Երգե՛ք խաղաղությամբ անահ։
Հիրոսիմա,
Նայի՛ր արեգակին,
Տե՛ս, առաջվա նման կարմիր է նա
Սև պատերի վրա Բուխենվալդի։
Անմահությո՛ւն,
Կանգնի՛ր ձիգ հասակով,
Շիրիմներ կան անհայտ, արձանացի՛ր,
Եվ թող չսևանան էլ երբևէ,
Մայրե՛ր,
Պսակները ձեր ձյունածիր…
Անիմաստ է՝
Թուղթն այս արցունքոտել.
Բարձրախոսնե՛ր,
Մաքրե՜ք ձեր կոկորդը,
Եվ թող ե՜րգը հոսի արցունքի տեղ։
***
Ես ժամանակ չունեմ քեզ ուղեկցել կրկին
Ու ծառերից թափվող թաց բները տեսնել։
Անիմաստ է— նստել ժամանակի կառքին—
Տերևների դեղին հոգեվարքին հասնել։
Ու ծառերից թափվող թաց բները տեսնել։
Անիմաստ է— նստել ժամանակի կառքին—
Տերևների դեղին հոգեվարքին հասնել։
Կատուների հոգում շնավախ կա խորունկ,
Մինչ շները վաղո՜ւց մոռացել են նրանց…
Առաջվա պես էլի տխրություն է ծորում
Տերևից էլ դեղին հոգիների վրա։
Մինչ շները վաղո՜ւց մոռացել են նրանց…
Առաջվա պես էլի տխրություն է ծորում
Տերևից էլ դեղին հոգիների վրա։
Անիմաստ է նաև ընկերակցել լացիդ
Ու խոսքերով խղճուկ մխիթարել։
Ցա՛վ չէ, թե շուրթերդ ինձ կարոտ մնացին,
Քո կարոտը ինձ հետ ես հեռո՜ւ եմ տարել…
Ու խոսքերով խղճուկ մխիթարել։
Ցա՛վ չէ, թե շուրթերդ ինձ կարոտ մնացին,
Քո կարոտը ինձ հետ ես հեռո՜ւ եմ տարել…
Ես ժամանակ չունեմ քեզ ուղեկցել կրկին
Ու ծառերից թափվող թաց բները տեսնել։
Անիմաստ է— նստել ժամանակի կառքին—
Տերևների դեղին հոգեվարքին հասնել։
Ու ծառերից թափվող թաց բները տեսնել։
Անիմաստ է— նստել ժամանակի կառքին—
Տերևների դեղին հոգեվարքին հասնել։
***
Տարիների վանդակներից առևանգված
Կույր հավքեր են անթվակիր օրերը քո,
Ու թվում է՝
Մի անբարբառ բառե զանգված
Վանկարկում է տագնապներիդ սանդուղքը կոր։
Կույր հավքեր են անթվակիր օրերը քո,
Ու թվում է՝
Մի անբարբառ բառե զանգված
Վանկարկում է տագնապներիդ սանդուղքը կոր։
Ու երբ ընդհատ
տագնապներիդ
սանդղաշարից
Կույր հավքերին երևում է եռաժանին—
Երկվորյակդ քեզ հուշում է անդրաշխարհից.
Որ դռները բաց կլինեն նշված ժամին…
տագնապներիդ
սանդղաշարից
Կույր հավքերին երևում է եռաժանին—
Երկվորյակդ քեզ հուշում է անդրաշխարհից.
Որ դռները բաց կլինեն նշված ժամին…
Այս հանդարտ հոսող շփոթի ներսում
Ամենքից լքված անհայտ մի նավորդ—
Դու ինքդ,
ի՛նքդ,
Ի՜նքդ էիր ուզում՝
Քեզ հորինեին այսքան մենավոր։
Ամենքից լքված անհայտ մի նավորդ—
Դու ինքդ,
ի՛նքդ,
Ի՜նքդ էիր ուզում՝
Քեզ հորինեին այսքան մենավոր։
Եվ ինքդ քեզնից անդարձ հեռանում,
Եվ խաչ ես քաշում ինքդ քեզ վրա…
Միայն անպաշտպ
ան շուրթերդ են մնում
Դատարկ ափերում մուրացիկ օրվա:
Եվ խաչ ես քաշում ինքդ քեզ վրա…
Միայն անպաշտպ
ան շուրթերդ են մնում
Դատարկ ափերում մուրացիկ օրվա:
Комментариев нет:
Отправить комментарий