Մարգարետ Ասլանյանի բլոգ: Քաթեբ Յասին

суббота, 19 мая 2018 г.

Քաթեբ Յասին (1929 -1989)
Կենդանի հիշողություն
(հատված)

Մեր արյունը

Դարձյալ

Արմատավորվում է:

Թվում էր,

Թե մենք մոռացել ենք

Ամեն բան,

Բայց հողը մեր`

Մանկության օրոցքն ընկած,

Նորից այրվում է նախկին հրդեհով:

Նույնիսկ գնդակահարված`

Մարդը եղունգները խրում է հողը,

Նույնիսկ գնդակահարված`

Նա փորձում է իր վրա քաշել

Սավանը հողի`

Իբրև մի վերմակ,-

Շատ շուտով շնչավորները

Տեղ չեն ունենա ննջելու համար,

Իսկ հողի տակ` գերեզմաններում,

Որ աստղերի պես խորն են, անսահման,

Մեռյալները` հրաձգված սրտերը

ատամներում,

Ամուր կառչում են արմատներից ծառերի,

Մեռյալներն արտաշնչում են հողը

Իրենց ծակ թոքերով,

Որ լցվում է ողջերի կոկորդը`

Համատարած փոշով:

Սպանված նախնիներն են

Հարվածում մեր հիշողությանը`

Հրկեզ արկերով...

Թարգմանությունը՝ Մարգարետ Ասլանյանի

Մարգարետ Ասլանյանի բլոգ