Անդրես Սանչես Ռոբայնա

Անդրես Սանչես Ռոբայնա (1952)

" Գիրքը` ավազե բլուրի հետևում " շարքից

|||

Այնտեղից` էջերից գրքի,

որը բացվում է իմ հիշողության մեջ,

անդնդախոր լանջերի անկումներից

դեպի ինձ է հասնում ծառերի աղմուկը`

ուր ես վազում էի քարքարոտ արահետով

մայրամուտին` մենակ, ավելի ու ավելի հեռանալով տանից`

դավադիր երկնքի տակ

քարերին ճանկռելով փորագրելու համար

սեփական նախարմատը`

դրանով իսկ թողնելով 

նշանն իմ անվան առեղծվածի.

Երկինքը կրկնում էր գույնը Հողի:

***

VI

Ոտաբոբիկ քայլելով հողով, անցնելով

որթատունկերով, որ պիտի դառնան

նոյեմբերյան գինի,

քարքարոտ հատակով չոր անկման,

շողերով, որ ներծծում էր Հողը`

ոտքը թողնում էր իր հետքը մակերեսին աշխարհի`

ցեխոտվելով լույսով ողողված կավում,

սուզվելով ջրափոսի մեջ`

ամբողջանալու համար լույսի հետ.

արևը մարդու ոտնակրունկից մեծ չէր:

***

Ես կճանաչեմ արմատներս արմավենիների հպումներում,

համբույրներում սառնաշուրթ հողի

և... Մահվան մեջ` ժպիտներում գծուծ:

Ինձ չի մնա նույնիսկ այս գիրքը,

որ կթողնեմ հովիտներում անդարձության.

ես կլինեմ վերջին մահկանացուն,

ով կտեսնի մերձեցումը 

ստորոտների ու երկնքի,

ով կլսի հոգոցը մեղքի և կթրջվի

ավարտով անձրևի...

Թարգմանությունը՝ Մարգարետ Ասլանյանի