Գիթի Խոշդել

Գիթի Խոշդել

Ծաղիկներով օծիր մարմինս`

Ես ուզում եմ զգալ ինձ հող...

***

Աշխարհին իջած

Ամենատխուր գիշերն է այսօր.

Դու վերադառնում ես տուն,

Ուր քեզ չեմ սպասում...

***

Դու կգտնես մազափունջս

քո ճերմակ բարձին,

Ես կապրեմ ճաղատ օրերս`

մենության գլխին...

***

Այդ կինը, ում դու նվիրեցիր կյանքդ`

Կտեղավորի մարմինդ դագաղում

Եվ կմաքրի ոտքերը այն հողի վրա,

Որ պիտի շաղ տան քո շիրմափոսին:

Այն տղամարդը, ում նվիրեցի կյանքս`

Այդպես էլ չսովորեց ճիշտ մեռնել...

***

Մարի'ր լույսը`

Խավարում այն կատարյալ է:

***

Մտապահիր իմ ձեռքերը,

որ կարողանաս զգալ

անմեղությունս,

երբ քեզ սպանողը 

ես չեմ լինի...

*** 

Չե'մ վախենում մահից,

Ժամանակը` վայրի 

Մանուշակների պես,

Քո մատների արանքում 

Ծլարձակեց. դու ինձ 

քաղում ես պարտեզից:

Չե'մ վախենում մահից.

Ինձ բավական է

Մեկ օրվա կյանքը 

Քո ծաղկամանում...

***

Քո մասին հեքիաթները

Պատմում էի գետին,

Հազար սիրտ քիչ էր`

Գիշերվա մարմինը 

Շոյելու համար ...

Լուսաբացին ես հաց էի թխում,

Մայրամուտին` 

Երկնային բանաստեղծությունները

Գրում էի կոկոսի տերևին,

Որ մենությունս լեփլեցուն դառնա...

*** 

Հուր բարձրացավ,

Մթությունն այրվեց...

Ես լույսից անունդ հարցրի`

Արտը ցույց տվեց...

Ու տեսա.

Վերցնելով գետնից

Ամեն մասնիկ`

Դառնում է արև,

Եվ ամեն քայլդ

Մի նոր բանաստեղծություն`

Կակաչների կրծքին:

***

Ուր էլ նայես աստղ է ծաղկում

Թե ձեռքերս տաքացնի

Շապիկիդ արևն`

Ամեն մի բառը կլինի թռչուն`

Ճախրանքում:

Քեզանից բացի ոչ ոք չգիտի,

Թե մինչև ո՞ր բարձունք 

Կձգվի թռիչքս...

Ես միահյուսում եմ լռությունները`

Որպես ձկնորսության ուռկան,

Սակայն ծովի երկայնքով:

Երկրե-երկիր, 

Լուսնից-լուսին,

Արեգակից-արեգակ` 

Ուր էլ նայես աստղ է ծաղկում,

Եվ բոլոր անձրևները 

Վերածվում են մարգարիտների:

Աչքերս փակում եմ` ուղվելով

Դեպի կամքը քո, 

Դեպի այն մարմինը, որ հյուսել եմ

Այս մարմնի շուրջ`

Գրոհելով բջիջներին ճակատագրիս,

Որ ինքս իմ մեջ ես տարրալուծվեմ...

  

Թարգմանությունը` Մարգարետ Ասլանյանի