Նազիմ Հիքմետ

Նազիմ Հիքմետ Ռան

(1902-1963 Թուրքիա)

Ապրել

Խորհում է Տարանտա Բաբուն.

մարդու սիրտը,

գլուխն ու ձեռքը`

հայտնագործելով

ընդերքը երկրի,

կրակե աչքերով

աստվածներ են ստեղծել`

այնքա՜ն պողպատե,

որոնք հարվածով

լոկ մի բռունցքի

կարող են երկիրը ճզմել:

Այն ծառը, որ նուռ է տալիս

տարին մեկ անգամ`

հազարապատիկ 

ավել կարող է և տալ:

Մեր այս աշխարհը`

գեղեցիկ այնքա՜ն,

այնպե՜ս ահռելի,

ու ծովափները`

լայնարձակ այնքա՜ն,

որ ամեն գիշեր

բոլորս կարող ենք

Ոսկե ավազին

շարվել կողք-կողքի` 

աստղաջրերի 

մասին երգելով:

Ի՜նչ լավ է ապրել,

Տարանտա Բաբու',

ապրելն ի՜նչ լավ է`

ըմբռնելով աշխարհն

ինչպես գիրք,

որպես սիրերգ 

այն զգալով,

զարմանալով 

մանկան պես,

ապրել`

յուրաքանչյուրս 

առանձին

ու բոլորս միասին,

ինչպես գործում են

մետաքսե կտորը,

ապրել`

ուրախությանը 

խմբովի երգելով

երգեր:

Ապրել, և, սակայն

ի՜նչ տարօրինակ է,

Տարանտա Բաբու', 

ի՜նչ արտասովոր 

պատմություն է սա,

որ այդ` անհավատալիորեն

սքանչելի և աննկարագրելիորեն

ցնծալի բանն` ապրելը,

ծանր է այսչա՜փ ...

Թարգմանությունը` Մարգարետ Ասլանյանի